Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej

We wrześniu 1880 roku, kiedy nastąpiło uroczyste otwarcie Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej, jego siedziba, znajdująca się w gdańskiej Bramie Zielonej, wyglądała tak

W 1831 roku( wg projektu K.S.Helda) pozbawiono ją dawnego dwuspadowego dachu, pozbawiono renesansowych szczytów i przykryto płaskim dachem z balustradą.
Szczyty i dwuspadowy dach wróciły w 1886 roku, wtedy to muzeum zyskało dodatkowe powierzchnie wystawiennicze.

Uroczysta inauguracja działalności Muzemu odbyła się 17 września 1880 roku przy okazji 53 Ogólnokrajowego Zjazdu Niemieckich Przyrodników i Lekarzy w Gdańsku.( podawana jest też data 18 września)
Do zarząd sprawami Muzeum powołana była specjalna komisja parlamentu prowincji Prus Zachodnich, której przewodził nadburmistrz Leopold von Winter.
Ten sam, który w ciągu swojego 27-letniego burmistrzowania przeniósł Gdańsk w połowie XIX w w wiek XX ( kanalizacja, dobra woda, bruki i chodniki, szkoły, szpital, komunikacja miejska…….)
Pierwszym dyrektorem muzeum ( właściwie to za sprawą von Wintera) został dwudziestoczteroletni Hugon Conwentz

Pisałam kiedyś o nim tu:
http://eczerwinska.pl/2020/05/12/pionier-ochrony-przyrody/

Muzeum miało cztery działy: botaniczny, zoologiczny, geologiczno-paleontologiczny i prehistoryczny. Większość zbiorów odziedziczyło po gdańskim Towarzystwie Przyrodniczym i Zachodniopruskim Towarzystwie Botaniczno-Zoologicznym. Były to kolekcje ptaków, bursztynu i wiele innych, czasami bardzo osobliwych( jak np. to cielę z dwoma głowami, czy głowa ryby miecza, okrutnie cuchnąca… ale o tym już kiedyś pisałam).
Gdy w roku 1888 powierzono Muzeum zarządzanie sprawami muzealnymi i inwentaryzacją zabytków sztuki w całej prowincji, bardzo szybko rosła ilość zbiorów związanych ze sztuką, etnografią i historią regionu.
Między innymi pozyskano cenne zbiory bursztynu Ottona Helma i Paula Dahmsa.
W latach 1904–1910 przejęło zbiory gdańskiego oddziału Państwowego Urzędu Opieki nad Zabytkami w Prusach. Ilość zbiorów rosnąca w tak szybkim tempie powodowała coraz większą ciasnotę i brak miejsca. Planowana rozbudowa muzeum nie doszła do skutku z powodu wybuchu I wojny światowej.
W 1923 roku muzeum zyskało status państwowego i przyjęło nazwę Państwowe Muzeum Przyrodnicze i Prehistoryczne. Zbiory znajdowały się w kilku lokalizacjach- w Złotej Kamieniczce, Wielkiej Zbrojowni, w danej siedzibie loży masońskiej przy Nowych Ogrodach i wielu innych.
W czasie II wojny światowej, niestety, większość zbiorów zaginęła, zostały wywiezione, zniszczone, ich losy są nieznane.
To co ocalało można oglądać w Muzeum Archeologicznym.

( pisząc tekst korzystałam częściowo z Gedanopedii)