08 czerwca 1912 roku oddano do użytku Most Siennicki

Odwieczna droga z Gdańska na Mierzeję Wiślaną prowadziła szlakiem przez Gęsią Karczmę. Tu od zawsze znajdowała się przeprawa promowa, przez Wisłę, po przekroczeniu której, bez przeszkód można było podążać suchą stopą nawet aż do Królewca. Wisła Śmiała jeszcze się nie przebiła przez Górki, a o przekopie nikt jeszcze nie myślał. Stała tu Karczma zwaną Gęsią. Pisano już o niej w 1570 roku. Gościła nie byle kogo w swoich progach, bo to i sam Jan III Sobieski , i jego ukochana Marysieńka, a nawet dwukrotnie car Rosji Piotr I ( z żoną Katarzyną). To właśnie wtedy chciał wymóc na Gdańszczanach oddanie mu naszego Memlinga. Na szczęście na chęciach się skończyło. Miasto nie uległo jego „prośbom”.

Tuż obok znajdowała się część Gdańska, którą do dziś nazywa się Przeróbką. Skąd nazwa ? Pochodzi z gwary ludzi, których tu kiedyś bywały całe tłumy, zwłaszcza jesienią, po zbiorach. Mowa oczywiście o flisakach , zwanych też „orylami” albo „szymkami”- tak nazywali ich gdańszczanie. „Przerabką” nazywali czynności mające na celu zapobieżeniu zatęchnięciu, spleśnieniu ziarna, jakie tu spławiali na swoich tratwach, bykach, komięgach, szkutach, kozach ……. itd. Polegało to na przesypywaniu, wietrzeniu i odświeżaniu wspomnianego ziarna. Obozowali zazwyczaj na Polskim Haku w byle jak skleconych szałasach lub budach. Dla gdańszczan byli bardzo egzotycznym folklorem, wielu przychodziło oglądać , ich tańce, śpiewy. Jako temat swoich obrazów ukochał ich Wilhelm August Stryowski, wiele ze swoich obrazów poświęcając tej tematyce.

W 1907 roku Przeróbkę włączono w granice miasta Gdańska. Zapadła decyzja o budowie mostu . Breitenbach Brücke, nazywany dzisiaj Mostem Siennickim, oddano do użytku 08 czerwca 1912 roku. Jego otwarcia dokonał Paul Breittenbach, minister kolei, transportu i robót publicznych, z którego inicjatywy ten most powstał. W momencie otwarcia most był największym mostem zwodzonym nad Morzem Bałtyckim. Po obu stronach części zwodzonej, umożliwiającej niezakłóconą żeglugę, znajdowały się wieżyczki operatorów, na szczytach podpór.. Od lipca 1927 roku prowadziła przezeń linia tramwajowa łącząca centrum Gdańska z dzielnicą Heubude- dzisiejsze Stogi.

Tędy gdańszczanie jeździli na plażę, zaś wiosną 1945 była to trasa tragicznej ucieczki przed nadciągającą Armią Czerwoną, w nadziei , że ze Stogów uda się ewakuować na Hel i dalej.
Zniszczony most, po wojnie , w 1947 roku odbudowano jako stały, jak wszystkie odbudowane mosty. Jakoś nikt nie myślał o problemach żeglugowych. Barki wożące przez wiele lat fosfogipsy z Fosforów do Wiślinki jakoś się mieściły 😉

Kolejne przebudowy w latach 1949,1954,1964 i 1975 i poprawki, niewiele zmieniły. Następny, ciężki dla mostu okres, to czas budowy Portu Północnego. Most był przewidziany na 15t. To co wożono na budowę ciężarówkami, bardzo go osłabiło i zaczął się obsuwać. W latach 1986-89 rozebrano go więc i zbudowano na nowo (wg projektu Maksymiliana Wolffa). Oddany do użytku 31 sierpnia 1989 roku , ma nośność 30 ton. Obecnie ma długość 95,70m przy szerokości 17,46m. W 2014/2015 roku przeszedł kapitalny remont.