Skip to content

Ewa Czerwińska – przewodnik trójmiejski

  • Strona główna
  • Blog
  • Oferta
  • Galeria
  • Kontakt

Ewa Czerwińska – przewodnik trójmiejski

Ewa Czerwińska, przewodnik, wycieczki po Trójmieście, historia Trójmiasta

Ostatnia gdańska ofiara "Młota na czarownice"

12 grudnia 2015 by Ewa Czerwińska

Anna Krüger - ...

Anna Krüger – ostatnia gdańska czarownica
(autorka- Natalia Klimczak- wiadomości24.pl)

Do najbardziej niechlubnych kart w historii Gdańska, z całą pewnością można zaliczyć lata, w których na Targu Drzewnym na stosach płonęli ludzie oskarżeni o czary.
czarownice1
Targ Drzewny jest jednym z najbardziej uczęszczanych miejsc na Starym Mieście. Dziś stoi tam imponujący pomnik Jana III Sobieskiego, tuż obok mieści się gmach redakcji Dziennika Bałtyckiego. Kiedy się patrzy na współczesny obraz tego miejsca, trudno sobie wyobrazić, że przeszło trzysta lat temu płonęły tam stosy, na których unicestwiani byli ludzie posądzani o czary, pakty z diabłem oraz inne tępione przez duchowieństwo i ciemny lud przesłanki świadczące o byciu czarownicą.Anna Krüger urodziła się około 1571 roku. Mieszkała w Gdańsku, na Starym Mieście. Jej dom mieścił się wśród nędznych chałup rozsianych wokół domu chorych na ospę. W tej części miasta długość życia nie wynosiła zbyt wiele. Anna była biedna i bardzo leciwa. Żyła wśród ludzi nierozumiejących ani jej ani jej dziwactw, które przyszły wraz z wiekiem. W XVI wieku wszystko, czego nie dało się pojąć prostym umysłem, musiało wiązać sie z czarami.
Zaczęto podejrzewać Annę o rzucanie uroków na dzieci i innych ludzi. Kiedy w okolicy zaczęło padać bydło, uznano to za potwierdzenie podejrzeń – stara kobieta musiała być czarownicą. Tłum domagał się ukarania tego źródła sił nieczystych i czarów, za jakie uznano Annę Krüger.
Jak głoszą przekazy, nieszczęsną kobietę aresztowano jeszcze tego samego dnia, w którym zgłoszono jej konszachty z diabłem. Duchowni rozpoczęli przesłuchanie. Pierwsze wyniki rozmów z oskarżoną nie były satysfakcjonujące. Nic bowiem nie świadczyło o tym, że pomówienia są oparte na faktach. Staruszka powtarzała historię o swoich codziennych wizytach w kościele, modlitwach. Podkreślała swoją wielką pobożność i sprawiała wrażenie osoby zdumiewająco obeznanej ze sprawami wiary.
Kto wpadł w ręce inkwizytorów, zazwyczaj kończył na płonącym stosie. Aby i tym razem dopiąć swego, 88-letnią Annę przeniesiono z pomieszczenia, w którym była przesłuchiwana, do sali tortur. Na sam widok straszliwych narzędzi, kobieta przyznała się do wszystkich zarzucanych jej czynów. Mimo wszystko nie uniknęła tortur. Dalsze dochodzenie przyniosło informacje, że kontaktowała sie z mężczyzną o imieniu Klaus, który miał piekielny rodowód. Jak zeznała, zapisała mu swoje ciało i duszę za cenę przygotowania dla niej w piekle kącika w pobliżu miejsca zabaw i radości. Opowiadała, że Klaus zapewnił ją, że nie dozna w piekle żadnych mąk ani przykrości. Po tych oświadczeniach na nic była skrucha wyrażona przez nieszczęsną staruszkę. Nawet nawrócenie się w obecności kapłanów nic nie dało. Skazano ja na śmierć na stosie. Kara została wykonana w miejscu specjalnie przeznaczonym na egzekucje czarownic – na Targu Drzewnym. Wielkim rozczarowaniem dla oprawców był niewielki entuzjazm gawiedzi przybyłej na „przedstawienie”. Prawdopodobnie zbyt mało atrakcyjne dla publiki okazały się spokój, pokora i rozbrajająca bezradność, z jakimi Anna Krüger poddała się karze. Zgromadzeni na placu ludzie wyrażali współczucie dla oskarżonej. Ponoć nawet kat, aby skrócić cierpienia staruszki, umieścił przy jej sercu woreczki z prochem.
Tak oto 12 grudnia dokonał się w Gdańsku ostatni proces o czary.
 Anno Domini 1659.

czarownice2

link do oryginału http://www.wiadomosci24.pl/artykul/anna_kruger_ostatnia_gdanska_czarownica_45941.html

I jeszcze wyjaśnienie co to jest „Młot na czarownice”. Jak podaje wikipedia:

Malleus Maleficarum (Młot na czarownice) – traktat na temat magii, spisany przez dominikańskiego inkwizytora Heinricha Kramera, być może we współpracy z innym inkwizytorem z tego zakonu Jacobem Sprengerem. Tekst ten został po raz pierwszy opublikowany w 1487 i stał się znany jako podręcznik łowców czarownic od XV do XVII wieku. Był uważany za jedno z podstawowych kompendiów o czarach, czarownicach i ich związkach z Szatanem. Dzieło to było wielokrotnie wydawane (do 1520 roku ukazało się jego 13 edycji, a w latach 1574–1669 było ono wydawane aż 16 razy zarówno w krajach katolickich, jak i protestanckich).

Post navigation

Previous Post:

Honorowy Obywatel Miasta Gdańska- pedagog, historyk

Next Post:

95 lat temu powołano Diecezję Gdańską

Archiwa

  • wrzesień 2022
  • sierpień 2022
  • lipiec 2022
  • maj 2022
  • kwiecień 2022
  • styczeń 2022
  • lipiec 2021
  • maj 2021
  • kwiecień 2021
  • marzec 2021
  • luty 2021
  • styczeń 2021
  • grudzień 2020
  • listopad 2020
  • październik 2020
  • wrzesień 2020
  • sierpień 2020
  • lipiec 2020
  • czerwiec 2020
  • maj 2020
  • kwiecień 2020
  • marzec 2020
  • luty 2020
  • kwiecień 2019
  • luty 2019
  • lipiec 2018
  • lipiec 2017
  • marzec 2017
  • listopad 2016
  • sierpień 2016
  • lipiec 2016
  • czerwiec 2016
  • maj 2016
  • marzec 2016
  • luty 2016
  • styczeń 2016
  • grudzień 2015
  • październik 2015
  • wrzesień 2015
  • sierpień 2015
  • lipiec 2015
  • czerwiec 2015
  • maj 2015
  • kwiecień 2015
© 2023 Ewa Czerwińska – przewodnik trójmiejski | WordPress Theme by Superbthemes