Kamienica przy Ogarnej 27/28

Na facebooku na stronie Nec Temere Nec Timide, Janusz Sobczyk zamieścił post o kamienicy z ulicy Ogarnej. Jako, że w „odmętach” internetu trudno , po pewnym czasie, coś znaleźć, pozwalam sobie skopiować tutaj ten post. Jest to tematyka bardzo mnie interesująca…

 Janusz Sobczak pisze tak :

Kamienica przy ulicy Ogarnej 27.28 w Gdańsku (dawniej Hundegasse) – jedna z nielicznych w tej części miasta, które przetrwały działania II wojny światowej… W roku 2016 opracowałem pełną dokumentację konserwatorską tej kamienicy z badaniami konserwatorskimi i programem prac… Tu krótka historia dziejów budynku…

Zbudowana została w roku 1872, na miejscu trzech starszych budynków, według projektu mistrza budowlanego Herrmanna Bandta, jako siedziba Gdańskiego Towarzystwa Bankowego (Danziger Bank-Verein).
W latach 1887-1892 budynek był własnością spółki Marienburg-Mlawkaer Eisenbahn-Gesellschaft (Kolej Malborsko-Mławska) – mieściła się tu siedziba firmy i mieszkania dyrektorskie.

W roku 1893 nowy właściciel (Oscar Voigt) dokonał przebudowy wnętrz kamienicy na hotel – realizacja według projektu przedsiębiorcy budowlanego Alexa Feya. Nowy hotel otrzymał nazwę GERMANIA: na parterze ulokowano kawiarnię i winiarnię, z drugiej kondygnacji dostępne było atrium z ogródkiem, na każdym piętrze znalazły się łazienki. Hotel przetrwał do roku 1903, kiedy budynek zmienił właściciela.

Kolejnym użytkownikiem kamienicy była loża masońska Gedania Loge Nr. 3 der Provinz Westpreussen, należąca do Niezależnego Zakonu Dziwnych Towarzyszy Prowincji Zachodniopruskiej (własność Samuel Littmann w latach 1903-1922) – w roku 1903 dokonano stosownych adaptacji pomieszczeń hotelu na potrzeby loży. Prace budowlane z tym związane firmował przedsiębiorca budowlany Hermann Röhr. Loża masońska zajmowała kamienicę do roku 1921 (z przerwą podczas I wojny światowej).
W latach 1922-1926 kamienica była siedzibą Warszawskiego Banku Zjednoczonego SA, zajmującego się przede wszystkim obsługą handlu zagranicznego (własność Philippine Abrahamsohn w latach 1922-1939). Pomieszczenia na potrzeby banku zaadaptował na początku 1923 przedsiębiorca budowlany Paul Kadereit z Gdańska. Do dnia dzisiejszego nad witryną fasady widoczne są ślady firmowego szyldu, malowanego białą farbą na ceglanym murze.

Od jesieni 1927 roku do 1937 roku w kamienicy mieścił się lokal rozrywkowy Cafe Germania (kawiarnia z dancingiem).
W 1939 r. kamienica przeszła prawdopodobnie w ręce urzędu powierniczego, a następnie została sprzedana Alfredowi Centnerowskiemu, właścicielowi domu aukcyjnego.

Po zakończeniu działań wojennych i niezbędnym remoncie, na krótki czas stał się podobno znów siedzibą banku (brak informacji szczegółowych o jaki bank chodzi). Potem użytkownikiem budynku została Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch”. W latach siedemdziesiątych na parterze urządzono sklep muzyczny, a górne kondygnacje zostały zaadaptowane na mieszkania dla kilku rodzin, co niestety spowodowało dość znaczne szkody dla pierwotnej struktury budynku (m. in. część atrium została zabudowana na kuchnie i sanitariaty). W ostatnich latach dolne kondygnacje kamienicy użytkowała Biblioteka Brytyjska Uniwersytetu Gdańskiego oraz Centrum Herdera przy Uniwersytecie Gdańskim, a piwnice galeria sztuki Za Murami (do dzisiaj). Dzisiaj kamienica jest w zasobach komunalnych miasta Gdańska.

W roku 1996 kamienica została wpisana do wojewódzkiego rejestru zabytków.