W lutym 2010 r. mija dokładnie sto lat od śmierci Juliusa Wilhelma Klawittera (1830–1910), jednego z największych przedsiębiorców w dziewiętnastowiecznym Gdańsku. Pochodził ze znanej rodziny gdańskich przemysłowców, właścicieli pierwszego nad Motławą nowoczesnego zakładu stoczniowego. Był synem Johanna Wilhelma Klawittera (1801–1863), założyciela rodzinnej firmy.

Stocznia Klawitterów powstała w 1827 r. na terenie tzw. Brabancji, w okolicach ujścia kanału Raduni do Motławy. Było to pierwsze w Gdańsku nowoczesne przedsiębiorstwo stoczniowe, czerpiące wzory z rozwiązań zachodnich. Obok tradycyjnych żaglowców o kadłubie drewnianym już w latach 40. XIX w. zaczęto tu budować statki drewniane o napędzie parowym.

Julius Wilhelm Klawitter został właścicielem przedsiębiorstwa po śmierci ojca w 1863 r. Dwa lata później kupił nowe tereny na Polskim Haku, przenosząc tu z czasem całe przedsiębiorstwo. W kolejnych latach powstała w tym miejscu m.in. odlewnia (1886–1887) oraz zakłady budowy maszyn okrętowych (1899–1901). Stocznia Klwittera budowała, obok statków pełnomorskich, głównie małe jednostki towarowe o napędzie parowym, statki do żeglugi rzecznej, holowniki, pogłębiarki, a także maszyny parowe i kotły okrętowe. U schyłku XIX stulecia zakład Klawittera należała do największych przedsiębiorstw w Gdańsku, zatrudniając w 1890 r. 660 pracowników.

Julius Wilhelm Klawitter zmarł w Gdańsku 12 lutego 1910 r. Schedę po nim przejęli dwaj synowie: Carl William (1856–1929) oraz Fritz (ok. 1865–1942). Po pierwszej wojnie światowej przedsiębiorstwo znacznie podupadło i ostatecznie w początkach lat 30. XX w. – po przeszło stu latach istnienia – zakończyło działalność. Na terenie dawnego cmentarza przy kościele Bożego Ciała zachował się nagrobek rodziny Klawitterów, na którym umieszczono nazwiska trzech kolejnych właścicieli gdańskiej stoczni.