Nasza największa…nasza najpiękniejsza…nasza :)

Kamień węgielny położono w uroczystość Zwiastowania Pańskiego 25 marca Roku Pańskiego 1343
Potem rozpoczęła się, trwająca wiele lat budowa.
Przebiegała ona w trzech zasadniczych etapach:

1343-60/61- wzniesiono kościół mieszczący się w obrębie dzisiejszego korpusu zachodniego i posiadający przekrój bazylikalny. Od zachodu miał on wieżę. Przypomnę, że system bazylikowy to budowla o nawie środkowej wyższej, z oknami. Nawy boczne są niższe      ( tak jest np. w katedrze oliwskiej).

1379-1447-wybudowano dzisiejszy transept(nawę poprzeczną) i prezbiterium. Przystąpiono także do podwyższenia wieży o dalsze dwie kondygnacje.

1484-1502- dwie ściany naw bocznych zastąpiono nowymi, kościół stał się budowlą halową( wszystkie nawy równej wysokości) cały kościół zasklepiono.

W czwartek 28 lipca 1502 roku o godzinie 16 mistrz Henrik Hetzel położył ostatnią cegłę sklepienia.

Największy ceglany kościół na świecie został ukończony.

Posiada kubaturę ok. 155 000m3, długość 105,5 m, szerokość w transepcie 66m. Na 27 wolno stojących filarach wspierają się wspaniałe gotyckie sklepienia gwiaździste i kryształowe,rozpięte na wysokości 28-30 m. Wnętrze doświetla 37 olbrzymich okien, z których największe wschodnie ma powierzchnię 127 m2.
Do wnętrza prowadzi 7 bram. 7 jest też wież iglicznych, 3 ceramiczne i masywna wieża dzwonna o wysokości do kalenicy 82m.
Wnętrze jest w stanie zmieścić ponad 24 tysiące ludzi.

Nasza Gdańska Bazylika Mariacka. Nasza duma. Nazywana „Koroną Miasta”
Jej ogrom można docenić w pełni dopiero wtedy, gdy patrzy się na nią z lotu ptaka, albo ze wzgórz otaczających Gdańsk od zachodu. Wtedy widać proporcje pomiędzy Bazyliką a otaczającą je zabudową.
Zawsze powtarzam, że jestem pełna podziwu dla ludzi, którzy ją wznosili w XIV/XV wieku, bez pomocy współczesnych nam dźwigów, komputerów, inżynierów…. i wznieśli coś tak potężnego, na tak niepewnym bagiennym gruncie. Coś co przetrwało wiele zawirowań dziejowych. Po ostatniej wojnie cała okolica leżała w gruzach a ona trwała…

Długo by można o niej pisać. Odsyłam do najwspanialszego opracowania, jakie znam, czyli do książki księdza infułata Stanisława Bogdanowicza, wieloletniego proboszcza tejże świątyni.
Z tego opracowania korzystałam pisząc tę krótką notatkę. Grafiki pochodzą też stamtąd.

Oczywiście polecam też stronę:

http://www.bazylikamariacka.pl/