Ostatni z bohaterów…

Gdyby żył, wczoraj 24 lipca 2015 roku, uroczyście obchodziłby swoje setne urodziny.

Major Ignacy Skowron, ostatni żyjący z żołnierzy , którzy we wrześniu 1939 roku bronili Westerplatte, zmarł niestety 5 sierpnia 2012 roku, w wieku lat 97.

Urodził się 24 lipca 1915 roku w Osinach( po. kielecki) W latach 1938-39 służył w 4 Pułku Piechoty Legionów, który został wysłany na Westerplatte. Teren Wojskowej Składnicy Tranzytowej specjalnie obsadzono żołnierzami z głębi kraju, by nie mieli żadnych powiązań z mieszkańcami Pomorza, a zwłaszcza terenu Wolnego Miasta Gdańska.

Trafił tu wraz z 68-osobowym oddziałem żołnierzy 2 Dywizji Piechoty Legionów, 31 marca 1939 jako starszy legionista. 20 maja 1939 awansowano go do stopnia kaprala. W czasie obrony walczył w wartowni nr 2. Żołnierze mieli za zadanie bronić składnicy przez dobę. Obrona trwała 7 dni.

Major Skowron podobno rzadko opowiadał o tamtych dniach. Powtarzał, że westerplatczycy mieli szczęście, mając dwóch wspaniałych dowódców, bo jeden uczynił ich bohaterami, a drugi podarował im życie. Odcinał się od oceniania roli majora Henryka Sucharskiego i kapitana  Franciszka Dąbrowskiego w działaniach obronnych na Westerplatte.

Po kapitulacji Skowron trafił do niewoli. 5 listopada 1940 roku, ze względu na stan zdrowia, zwolniono go ze Stalagu w okolicach Królewca. Powrócił w rodzinne strony i zamieszkał wraz z żoną Anną ( z którą ożenił się jeszcze przed wojną – w 1937 roku) i dzieckiem( córka Genowefa urodziła się gdy był w niewoli) u teściów ( pomagając im w prowadzeniu gospodarstwa), w Radkowicach koło Chęcin, podejmując pracę na kolei. Działał w konspiracji- najpierw w Związku Walki Zbrojnej a potem w Armii Krajowej.

Po wojnie ukończył szkołę i aż do 1975 roku,kiedy to przeszedł na emeryturę,  pracował na kolei.

W 1989 otrzymał nominację na stopień podporucznika w stanie spoczynku, a potem awansował w kolejnych latach aż do stopnia majora.

Długo by wymieniać odznaczenia jakie posiadał. Odsyłam do szczegółowych źródeł. Powiem tylko, że był Kawalerem Orderu Virtuti Militari.

Miał sześcioro dzieci _ trzy córki i trzech synów. Po śmierci żony, od 2000roku mieszkał u jednej z córek w Sitkówce koło Kielc.

Tam też zmarł 5 sierpnia 2012 roku. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Brzezinach.